Ruben Hein boeken?

Biografie Ruben Hein

Groundwork Rising, het nieuwe album van Ruben Hein, is in veel opzichten een stap vooruit naar het begin en naar eenvoud. Vanaf het moment dat hij voor het eerst aan de piano van zijn ouders zat, was muziek een onuitputtelijke bron van inspiratie, energie en ontdekking. Maar naarmate hij ouder werd, verloor hij dat magische gevoel; muziek verbaasde en verbaasde niet meer zoals vroeger. Heroveren dat hij op een zoektocht ging; om de waarheid te vinden, om schoonheid te vinden, om zichzelf te vinden.

Hein besloot om te nemen wat hij had geleerd en het tot de essentie te verdunnen. 'Ik speel graag piano', zegt hij. "En ik hou van zingen." Een uitdaging begon vorm te krijgen - om eerlijke, oprechte liedjes te schrijven die niet verfraaid moesten worden. Met andere woorden, om terug te gaan naar de basis; alleen hij, een piano en zijn stem.

Er waren solitaire schrijfsessies in het bos gepland, met alleen een oude rode piano als gezelschap. Opgesloten in afzondering, ver weg van het drama van het dagelijkse leven, kon Hein toestaan ​​dat 'het grote niets' het overnam. Langzaam maar zeker kwamen ideeën uit de kou, kleine haakjes en melodieën om te worden opgevangen en ontwikkeld. Hij pakte zelfs een gitaar op, nog een stap buiten de grenzen die volgens hem om hem heen waren geplaatst. En hij maakte en paste aan, waarbij hij zijn instinct volgde, waar ze ook heen leidden.

Boekingen Ruben Hein

Het resultaat is een verbluffende verzameling van twaalf weemoedige liedjes die meanderen en zweven. Hij put misschien uit vele, ongelijksoortige invloeden - Radiohead's gevoel voor grootsheid, Paul Simon's tijdloze popmelodieën, de rustige gratie en schoonheid van Thomas Dybdahl - maar Hein wervelt dit allemaal samen tot iets unieks. Groundwork Rising blinkt uit in het creëren en behouden van stemmingen, die met gemak en verfijning van zachte warmte naar meer dramatische, treurige momenten gaan. Het is ook niet gehaast, de liedjes mogen zacht blijven hangen, ontplooien in hun eigen tempo.

Overal is de instrumentatie behendig en subtiel, nooit indringend, nooit aanmatigend. En hoewel sommige van de mooiste momenten van Groundwork Rising Hein alleen aan zijn piano vinden, is hij het meest visceraal en krachtig wanneer hij streeft naar het epos. ‘Eyes’ heeft de branie van een rockklassieker, maar het zijn de verzengende riffs en het torenhoge refrein van ‘Gameshow’ dat de show steelt. Het is het lied dat de pogingen om hem voor eens en voor altijd in een hokje te stoppen, zal doden, en het bewijs dat de cirkel rondgaan inderdaad een zeer rijk dividend heeft betaald.